- غیاث الدین رامپوری (ثُدْ دی)
محمد بن جلال الدین بن شرف الدین رامپوری. از دانشمندان وشاعران مشهور هندوستان در قرن 13 هجری بود. در قصبۀ مصطفی آباد ایالت اگره واود هند زندگی میکرد. او راست: 1- غیاث اللغات، لغت فارسی که 1242 هجری قمری نوشته است. 2- منظومۀ ’مفتاح الکنوز’. 3- منظومۀ ’شرح سکندرنامه’ (چ لکهنو 1891 میلادی). 4- منظومۀ ’نسخۀ باغ و بهار’. علاوه بر اینها قصاید و اشعاری دیگر نیز سروده است. (از قاموس الاعلام ترکی). کتاب دیگری نیز به نام کشف الاسرار در شرح قصاید بدرالدین چاچی و نیز شرحی بر گلستان سعدی نوشته است. (از مقدمۀ غیاث اللغات چ محمد دبیرسیاقی ص ب). رجوع به همین مقدمه شود